شیرآلات آرتین

پوریا پورسمیع حقانیپنجشنبه, 13 اردیبهشت 3

0

مدت زمان مطالعه: 30

شیرآلات

شیرآلات آرتین

شیرآلات آرتین وسیله ای برای انتقال آب از سیستم لوله کشی است. این می تواند از اجزای زیر تشکیل شود: دهانه، دسته ، کارتریج، هواکش، محفظه اختلاط و ورودی های آب. هنگامی که دستگیره روشن است، شیر باز می شود و تنظیم جریان آب را تحت هر شرایط آب یا دمایی کنترل می کند. بدنه شیرآلات آرتین معمولاً از برنج ساخته شده است، اگرچه از روی دایکاست و پلاستیک با روکش کروم نیز استفاده می شود.

 شیرآلات یک قسمت ضروری و کاربردی از سینک شما به عنوان راهی برای کنترل و خاموش کردن آب جاری در آشپزخانه، حمام، اتاق رختشویی یا سایر مناطق است. شیر آشپزخانه شما ممکن است دقیقاً شبیه به شیرهای حمام شما باشد، اما ممکن است در داخل بسیار متفاوت باشند. دانستن اندکی در مورد فضای داخلی یک شیر آب به شما کمک می کند تا جایگزینی را انتخاب کنید یا با هر گونه تعمیراتی مقابله کنید. در زیر، ریزه کاری های هر نوع شیر آب و عواملی را که در صورت بازسازی، تعمیر یا صرفاً می خواهید به روز رسانی می کنید، باید در نظر بگیرید.

شیرهای گلوله ای در سینک های آشپزخانه بسیار رایج هستند و اولین نوع شیرهای بدون شستشو بودند. آنها را با دسته تکشان که روی یک کلاه توپی شکل گرد درست بالای پایه دهانه شیر حرکت می کند، قابل شناسایی هستند. شیر توپی دارای یک دسته است که یک توپ پلاستیکی یا فلزی مخصوص داخل بدنه شیر را کنترل می کند. این توپ دارای محفظه ها یا شکاف هایی به همراه حلقه های O لاستیک و مهر و موم های لاستیکی فنری است. بسته به موقعیت توپ، مجموعه توپ/اهرم جریان و دمای اختلاط آب خروجی از شیر آب را کنترل می کند.

اگرچه قسمت بیرونی شیرآلات به اندازه سایر انواع شیر آب بادوام است، اما عملکرد داخلی آن ممکن است به اندازه سایرین دوام نداشته باشد و نیاز به نگهداری بیشتری نسبت به سایرین دارد. به دلیل تعداد قطعاتی که این نوع شیر آب را تشکیل می دهند، شیرهای توپی بیشتر از سایر شیرهای بدون شستشو مانند شیر کارتریج یا شیر دیسکی نشتی دارند. از طرف دیگر، به دلیل اینکه یک فناوری قدیمی است، شیر توپی یکی از کم هزینه ترین انواع شیر آب است.

خرید شیرهای دیسکی سرامیکی از فروشگاه آرتا کالا که جدیدترین پیشرفت در تکنولوژی مدرن شیر آب هستند. آنها را با تک اهرم خود بر روی یک بدنه استوانه ای پهن قابل شناسایی هستند. شیر دیسکی آب سرد و گرم را در داخل یک محفظه اختلاط به نام کارتریج تعادل فشار مخلوط می کند. دو دیسک سرامیکی در پایین محفظه برای کنترل حجم جریان آب بالا و پایین می‌آیند. دما با چرخش دسته به پهلو کنترل می شود. این شیرها باکیفیت، بسیار قابل اعتماد هستند و نیازی به تعمیر زیاد ندارند. با این حال، از آنجایی که شیر آب دارای فناوری جدیدتر و با دوام بالایی است، از دیگر انواع شیر آب نیز گران‌تر است.

شما به سختی نیاز به حرکت دادن اهرم برای تخلیه آب خود خواهید داشت. این شیرآلات به لمس بسیار حساس هستند و برای افراد مبتلا به آرتروز یا مشکل در گرفتن دست ایده آل هستند.

شیرهای کارتریجی دو دسته تقریباً غیرقابل تشخیص از شیرهای واشر فشرده هستند. با این حال، می توانید تفاوت را با احساس دسته ها هنگام استفاده تشخیص دهید. یک شیر تراکمی از شما می خواهد که واشر را سفت کنید (فشرده کنید) تا جریان آب بسته شود. با یک شیر کارتریج، عملکرد صاف و یکنواخت است. با نیم چرخش، دسته از حالت خاموش به حالت روشن می رود. شیر آب بدون نیاز به فشار اضافی مانند یک شیر تراکمی خاموش می شود.

کارتریج ها بادوام و آسان برای تعویض در نظر گرفته می شوند، به این معنی که این نوع شیر نسبت به انواع دیگر نیاز به نگهداری کمتری دارد. با این حال، بسته به سازنده و مدل سینک شما، تعویض کارتریج ها ممکن است پرهزینه باشد. برخی ممکن است بیش از 100 دلار قیمت داشته باشند.

واشرهای فشرده از ابتدای لوله کشی داخلی بنا به تقاضا وجود داشته اند. آن‌ها در خانه‌های قدیمی‌تر یافت می‌شوند و نسخه‌های به‌روز شده اغلب در سینک‌های لوازم خانگی در خانه‌های جدیدتر تا به امروز استفاده می‌شوند. این شیرآلات معمولاً ارزان‌ترین قیمت را برای خرید دارند، اما به اندازه‌ای بادوام نیستند زیرا اکثر آنها مستعد نشتی و نگهداری هستند. از طرف دیگر، قطعات جایگزین بسیار ارزان هستند.

شیرهای واشر فشرده با دسته‌های جداگانه آب سرد و گرم قابل شناسایی هستند و عمل آنها به شما نیاز دارد که دستگیره‌ها را محکم کنید تا جریان آب بسته شود. این شیرها با استفاده از یک میل فشاری کار می کنند که نوعی پیچ جلالی است که واشر در انتهای آن بر روی صندلی سوپاپ فشار می دهد.

شیرآلات به چند دسته تقسیم می شوند که در ادامه آورده شده است.

انواع شیرآلات

شیرهای توپی

شیرهای گلوله ای نوعی از شیرآلات آرتین یک قسمت ضروری و کاربردی از سینک شما به عنوان راهی برای کنترل و خاموش کردن آب جاری در آشپزخانه، حمام، اتاق رختشویی یا ... تک دسته هستند که به راحتی با دسته ای که در بالای یک کلاه توپی شکل در بالای دهانه شیر قرار دارد قابل شناسایی است. دسته تکی برای کنترل دما از یک طرف به سمت دیگر حرکت می کند و برای کنترل جریان آب بالا می رود. این مجموعه توپی است که دارای شیارها، حلقه های O و مهر و موم های لاستیکی فنری است که باعث کارکرد شیر آب می شود. از آنجایی که شیرآلات آرتین معمولاً به تعداد بیشتری از قطعات، از جمله قطعات لاستیکی که مستعد ساییدگی و خوردگی هستند، نیاز دارند، نسبت به انواع دیگر شیرآلات نیاز به نگهداری و تعمیرات مکرر بیشتری دارند. آنها همچنین تمایل به نشت بیشتری دارند، به این معنی که مهم است که آنها را زیر نظر داشته باشید و مطمئن شوید که در شرایط خوبی هستند.

شیرهای دیسکی

این جدیدترین و شاید بهترین نوع تکنولوژی شیر آب است. یک شیر آب دیسکی که عموماً با کنترل تک اهرمی و بدنه استوانه‌ای عریض آن قابل شناسایی است، دمای آب را با دو دیسک سرامیکی در پایین محفظه داخل آن کنترل می‌کند. در این محفظه، آب سرد و گرم با هم مخلوط می‌شوند و نسبت هر کدام با زاویه کنار به پهلوی اهرم کنترل کنترل می‌شود. اینها مسلماً قابل اعتمادترین نوع شیرآلاتی هستند که امروزه پیدا می کنید و به تعمیر و نگهداری بسیار کمی و تعمیرات نادر نیاز دارند. همانطور که گفته شد، تعمیر مشکلاتی که این شیرها می توانند داشته باشند مشکل است، و به طور کلی توصیه می شود که برای اطمینان از دوام آن به یک متخصص اعتماد کنید تا آن را به درستی تعمیر کند.

شیر کارتریج

شیرهای کارتریج و شیرهای فشاری معمولاً از یکدیگر قابل تشخیص نیستند تا زمانی که احساس کنید چگونه کار می کنند. شیرهای کارتریج معمولاً نسبت به شیر تراکمی بسیار نرم‌تر عمل می‌کنند و در تمام محور چرخش احساس یکنواخت و صاف دارند. نیم چرخاندن شیر آب را از حالت خاموش به حالت کاملا روشن می رساند و سپس دوباره بدون هیچ فشار یا تلاش اضافی باز می گردد. بنابراین، یک شیر کارتریج معمولاً دارای دسته‌های اهرمی است که به راحتی در دست گرفته و چرخانده می‌شود، برخلاف دسته‌های گرد و شیری. همچنین به دلیل طراحی کارتریج، آنها معمولاً تعمیر و نگهداری کمتری دارند و قابل اعتمادتر از شیرهای فشاری هستند.

شیر فشاری

شیرآلات آرتین یک قسمت ضروری و کاربردی از سینک شما به عنوان راهی برای کنترل و خاموش کردن آب جاری در آشپزخانه، حمام، اتاق رختشویی یا ... فشاری نیز دو دسته هستند، به این معنی که خطوط آب سرد و گرم از طریق دسته خود به سمت دهانه آب کنترل می شوند. با این حال، یک شیر آب فشاری معمولاً از این نظر کاملاً قابل تشخیص است که با روشن شدن فشار کمتری احساس می‌کند و با بسته شدن فشار بیشتری را احساس می‌کند. این به این دلیل است که آنها با استفاده از یک پیچ جلای عمل می کنند که به واشر لاستیکی فشار می دهد تا آب بندی ایجاد کند که آب شما را قطع می کند. همچنین به همین دلیل است که آنها اغلب با دستگیره های گرد یافت می شوند که به راحتی در فاصله طولانی تری نسبت به دستگیره های شیر کارتریج چرخانده می شوند. این احتمالاً قدیمی‌ترین فناوری شیرآلات موجود در این لیست است و یافتن آن آسان و ارزان شده است. با این حال، این نیز یکی از مواردی است که به سرعت فرسوده می شود و نیاز به تعمیر دارد، زیرا نسبتاً سریع شروع به نشت می کنند.یک قسمت ضروری و کاربردی از سینک شما به عنوان راهی برای کنترل و خاموش کردن آب جاری در آشپزخانه، حمام، اتاق رختشویی یا سایر مناطق است. شیر آشپزخانه شما ممکن است دقیقاً شبیه به شیرهای حمام شما باشد، اما ممکن است در داخل بسیار متفاوت باشند. دانستن اندکی در مورد فضای داخلی یک شیر آب به شما کمک می کند تا جایگزینی را انتخاب کنید یا با هر گونه تعمیراتی مقابله کنید.

تاریخچه شیرآلات آب

امپراتوری هخامنشیان یکی از اولین تمدن هایی بود که از دریچه های آب استفاده کرد. طراحی دریچه آب بسیار شبیه به شیرآلات مدرنی بود که امروزه هنوز از آن استفاده می کنیم. به طور کلی، مدل باستانی از یک درج استوانه ای برنزی در داخل بدنه دریچه استفاده می کرد. سیلندر دارای دو سوراخ بیضی شکل است که امکان عبور آب را فراهم می کند. گاهی اوقات یک پین با چکش به شیر وارد می شد. برای جلوگیری از دستکاری مردم در تامین آب، یا استفاده از آب بدون مجوز مناسب، می‌توان آن را چرخاند، اما نمی‌توان برداشت. در طراحی مدرن، یک درج پلاگین چرخانده شده یا در داخل بدنه سوپاپ حرکت داده می‌شود تا جریان یا قطع شود. در بیشتر موارد ما به این به عنوان دروازه یا توپ جزء شیر اشاره می کنیم. انواع دریچه های آب با نحوه عملکرد و اجزای آنها متفاوت است.

ریشه یابی واژه شیرآلات

در ریشه شناسی معمولا به دنبال این هستند که شکل های کهن یک واژه را درآن زبان پیدا کنند؛ به همین منظور هم، تحولاتی که از نظر آوا و معنا در آن ها ایجاد شده است را بررسی می کنند. اما گاهی پیش می آید، حتی اگر ریشه یابی لغوی برای واژه ای صورت گیرد، اما درک معنایی درستی از آن واژه صورت نمی گیرد. مثلا در ریشه یابی « شیر آب » که در زبان ما برای اسم گذاشتن روی شی ای به کار می رود، برای مرتبط کردن دال و مدلول، دلیل واضحی ارائه نمی دهد. اصطلاحات و یا واژه ها معمولا بر مفهومی دلالت می کنند که بر اساس نوعی قرارداد در فرهنگ های گوناگون صورت می گیرد و رواج پیدا می کند.

از گذشته تا کنون حیوان شیر نماد قدرت است. در قدیم در معماری ها در ستون ها و تزئینات ساختمان ها استفاده می شد. همچنین در ستون ها و فواره ها، آب از دهان شیر بیرون می آمد و زمانی که می خواستند آب را باز و بسته کنند، می گفتند:” شیرآب را باز کن و ببند” بعد ها هم در محاورات روزانه می گفتند:” شیر را باز و بسته کن”

و به همین دلیل، زمانی که شیرآلات تولید شدند، نام «شیر آب» را روی آن گذاشتند. نقل قول ها می گوید زمانی که نخستین شیرهای مدرنی که به ایران آمدند هم تمثالی از شیر، به عنوان اهرم باز و  بستن جریان آب بوده اند. به این ترتیب این واژه در فارسی هم شیر نامیده شد.

بعد از اینکه انسان پی برد که پرکردن مشک و ظرف خیلی راحت تر از آبشار، نسبت به چشمه خیلی آسان تر است، به فکر افتاد تا از چشمه ها، آبشار بسازد و مسیر آب را تغییر دهد تا آب از ارتفاع سرازیر شود و بعد برای اینکه جلوی فرسایش را بگیرد، سنگی را سوراخ کرده و در جایی که آب ریزش می کرد قرار داد.

بعدها افراد باذوقی آمدند و سنگ را تراش داده و به شکل مجسمه شیر درآوردند، به طوری که آب از دهان این شیر خارج می شد. این کار کم کم فراگیر شد و به همین دلیل هم افراد اسم شیر را برای این آبریز گذاشتند. در ابتدا اهرمی وجود نداشت که این آب را قطع و وصل کند. اما بعدها اهرم هایی برای این کار ساخته شد.  به این ترتیب کم کم تکامل یافت تا به شکل امروزی درآید، اما همچنان نام شیر برای آن حفظ شد.

روایت دیگری می گوید که در گذشته های دور، در ایران فقط دو شهری تبریز و بیرجند دارای آب لوله کشی بودند که این صنعت را از روسیه یاد گرفته بودند. در آن در شهر بزرگ تهران، مردم از آب چاه استفاده می کردند که سالم هم نبود. کل تهران فقط دارای سه قنات بود. مردم یکی از این قنات ها را به اسم سرچشمه می شناختند که هنوز هم این اسم وجود دارد.

می گویند سرچشمه مال فردی بودی بود که بچه ای نداشت و بچه دار هم نمی شد. این فرد نذر کرده بود در صورت بچه دار شدن، آب لوله کشی برای مردم فراهم کند. پس از اینکه بچه دار شد، به منظور ادای نذر خود، راهی اتریش شد تا برای لوله کشی، مهندسانی را به این منظور به ایران بیاورد.

در آن زمان مجسمه حیوانی که در فرهنگ آنها مقدس بود را، سر خروجی آب نصب می کردند. برای مثال در فرانسه مجسمه سر خروس و در اتریش سر شیر را نصب می کردند. بنابراین سر چشمه ای هم که به «سرچشمه» معروف شده بود را مجسمه شیر گذاشتند. زمانی که مردم برای آوردن آب به چشمه می رفتند، می گفتند: “از شیر آب آوردیم”.  استفاده از کله شیر در بسیاری از کشورهای اروپایی هم به کار می رفته است.